กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ในป่าลึกแห่งหนึ่ง มีเจ้ากระต่ายน้อยสีขาวน่ารัก ชื่อว่า "มูน" มูนชอบมองดูท้องฟ้าและดวงจันทร์ในทุกๆ คืน มันสงสัยว่าทำไมดวงจันทร์ถึงสว่างไสวและงดงามเช่นนั้น

คืนหนึ่ง มูนตัดสินใจออกเดินทางเพื่อไปหาคำตอบ มันกระโดดไปตามทางที่เต็มไปด้วยดอกไม้และต้นไม้ใหญ่ ระหว่างทาง มูนได้พบกับเพื่อนสัตว์ต่างๆ เช่น นกฮูกฉลาด เจ้ากบขี้เล่น และแมลงปอกระพือปีก ทุกตัวต่างชี้แนะและให้กำลังใจมูนในการเดินทาง แต่ก็ไม่มีใครรู้คำตอบว่าทำไมดวงจันทร์ถึงงดงามเช่นนั้น

ในที่สุด มูนมาถึงยอดเขาที่สูงที่สุดในป่า มันนั่งลงและเงยหน้ามองดวงจันทร์ใหญ่โตที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า “ดวงจันทร์ ทำไมท่านถึงงดงามและส่องสว่างอย่างนี้” มูนถามเบาๆ

ดวงจันทร์ยิ้มให้มูนและตอบว่า “เพราะข้าได้รับความรักและความปรารถนาดีจากผู้คนและสิ่งมีชีวิตในโลก เมื่อพวกเจ้ามองขึ้นมาที่ข้า ข้าก็จะสะท้อนความรักและแสงสว่างนั้นกลับไปยังพวกเจ้า”

มูนยิ้มและรู้สึกถึงความอบอุ่นในหัวใจ มันกลับไปยังบ้านด้วยความสุข และในคืนนั้น มูนหลับไปพร้อมกับรอยยิ้ม เพราะรู้ว่าทุกครั้งที่มองดวงจันทร์ มันจะรู้สึกถึงความรักที่ไม่มีวันสิ้นสุด

นิทานเรื่องนี้สอนให้เด็กๆ รู้ว่า ความรักและความปรารถนาดีสามารถสร้างแสงสว่างในใจของทุกคนได้ ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด